Cover van mijn boek
En hier is ie dan! De cover van mijn boek! In mijn 1e boek “Ik ben er gewoon nog” lees je het verhaal van Tygo, die op 11-jarige leeftijd overleed en daarna contact met mij zocht. Hij vertelt over zijn ervaringen met de dood, de inzichten die hij gekregen heeft en hij doet verslag van de moeilijke keuze die hij moest maken voor het vervolg van zijn reis. Vanaf begin september verkrijgbaar. Uitgever Palaysian Productions, Edith Hagenaar, redacteur Mirjam Perry
Dag Nicolette,
Wat was het fijn om het boek ” ik ben er gewoon nog” te lezen.
In het begin wist ik niet goed wat ik er van vond, maar naarmate ik doorlas, werd het steeds mooier! Op dit moment heb ik er veel aan. Ik visualiseer Rob als beschermengel van Jip nu. Misschien onzin, maar zo troostend en helend, denk ik.
Onze Rob, is 1 nov. 2018 overleden na een jaar ernstig ziek te zijn geweest. In dat jaar zijn candice en hij ook zwanger van hun eerste kindje. Wat waren ze gelukkig met de kleine Jip, wetende dat het voor Rob van korte duur zou zijn. Toch, tegen beter weten in, blijven hopen dat het misschien nog goed zou komen. Het gevoel dat het leven na de dood niet is afgelopen, was voor mij altijd vanzelfsprekend. Maar sinds het sterven van Rob was dat gevoel weg.
Een vriendin, die voor haarzelf naar Lourdes wilde, wilde mij mee. Ze wist dat ik sinds de dood van Rob veel naar het Mariakapelletje ga in ons dorp.
Daar zag ik Maria als een soort van ” Lotgenoot”
In Lourdes is op de een of andere manier het gevoel weer wat teruggekomen, dat Maria Rob meenam naar de “hemel” (zo wilde ik het graag……?)
Na een bijzondere week van verdriet delen en veel gezelligheid, is er rust in mijn hoofd gekomen. Zo prettig!!
Kort daarna stuurde een nichtje mij het volgende gedichtje: ik glimlach eventjes naar boven,
Ik weet niet of je dat kunt zien.
Ik wil daar zo graag in geloven,
Ik neem genoegen met misschien.
En een paar weken terug leende een goede kennis van mij, dit boekje aan mij uit.
Ik lees het nu nog een keer. ( herhaling is bij mij verdieping)
Terwijl ik dit typ, ben ik “golvend” emotioneel. Dan komt het op en zakt het weer.
Ik laat het gebeuren. Ik ga zeker meer lezen op dit gebied. Gevoelens krijgen daardoor een “plek?”
Groeten: Ria Asbroek